Acute zorg tijdens je vakantie | Hillegonde: 'Ik zag iemand op de bodem van het zwembad'

Bron: Nursing

‘We verbleven in een resort aan zee met een groot zwembad. Overal rond het zwembad stonden hoge stoelen waarop lifeguards alles in de gaten konden houden. Niet dat ze dat deden; ze kletsten vooral met elkaar, deden spelletjes en zaten geregeld aan de borrel.

We kwamen terug van het strand toen mijn oog viel op een persoon in het zwembad. Hij lag half onder water en vertoonde weinig tekenen van leven. Er zwommen mensen omheen, die hadden niks in de gaten.

Samen met mijn man, die toevallig net voor de vakantie een reanimatiecursus had gedaan, sprong ik in het water. We haalden de jongen, een twintiger, uit het water en legden hem op de kant.

Hij had nog wel hartslag, maar zag grauw en ik dacht: ‘Dit wordt menens.’ Na een aantal keer flink stimuleren begon de jongen, naar later bleek een Amerikaan, te hoesten en te braken. Hij had een flinke alcoholwalm om zich heen. Eindelijk had ook de lifeguard door dat er iets aan de hand was.

Ik deed netjes een overdracht zoals we dat in de zorg gewend zijn. De lifeguard leek er weinig van op te steken: hij zei doodleuk dat het misschien verstandig was om mijn man, die waarschijnlijk genoeg gedronken had, maar in bed te leggen op de hotelkamer.

Intussen waren ook de ouders van de jongen aangekomen, zij lagen aan het zwembad te zonnen. Niet hysterisch blij met de goede afloop, zoals je zou verwachten, maar eerder verwijtend. Alsof ze dachten ‘eigen schuld’.

Mijn man en ik zijn maar lekker naar onze hotelkamer gegaan. Een stukje wijzer over de Mexicaanse hulpverlening. Ik heb de jongen en zijn ouders niet meer gesproken. Ik denk er eigenlijk niet vaak aan terug. Het liep goed af, dat is het belangrijkste.’