‘Ik las vacatureteksten en dacht: jongens, ik val gewoon in slaap’

Bron: Zorgvisie

Volgens Maduro ligt een diepere oorzaak van dit probleem in de cultuur en de managementstructuur van veel ouderenzorgorganisaties. “Vaak zijn managers zorg mensen die intern zijn doorgegroeid. Dat is mooi voor interne mobiliteit”, vertelde ze. Maar er is niet gedacht aan groei van de managementkwaliteiten.

Kloon van zichzelf
Het gevolg is dat deze managers, die vaak de werving doen, geneigd zijn om mensen aan te nemen die op hen lijken. Maduro noemt dit scherp “een kloon van zichzelf aanleggen, in plaats van die veranderaar die het anders wil aanpakken.” Zo wordt vernieuwing in de kiem gesmoord en blijft de organisatie in oude patronen hangen.

Terwijl in die krappe arbeidsmarkt juist iedereen nodig is, ook de mensen die anders zijn. “Ja, we hebben een arbeidsmarkttekort. Maar tegelijkertijd staan er honderdduizenden mensen langs de kant”, benadrukt ze. Die mensen helpen met een baan kost zijn, “maar het levert zoveel op”.

De oplossing ligt volgens haar niet in een simpele truc, maar in een mentaliteitsverandering. Denk out-of-the-box, benadrukt zij. Zij neemt het voorbeeld van een grote zorgorganisatie waar ze hielp met het verbeteren van de rekrutering.

Volledig op de schop
De traditionele aanpak ging volledig op de schop. “Ik las vacatureteksten en dacht: jongens, ik val gewoon in slaap”, aldus Maduro. Starre arbeidscontracten (“Nee, werken van negen tot half drie kan niet”) en een “stuurloze” kandidatenreis werden aangepakt. Er kwam een consistente en creatieve campagne met als doel dat “niemand meer om ons heen kon”.

Met humoristische en doelgroepgerichte teksten en prikkelende beelden, zoals een campagne voor “nachtdieren” om personeel voor nachtdiensten te werven, werd de aandacht getrokken. Het resultaat: zelfs een 76-jarige gepensioneerde defensiearts meldde zich omdat hij “zich de tandjes verveelde achter de geraniums” en werd aangenomen.

De sleutel tot succes was de overtuiging: ‘Recruitment doe je samen’. Maduro benadrukt dat het een gedeelde verantwoordelijkheid is, van de manager tot de medewerker aan het bed. Om dit te stimuleren werden er simpele, maar effectieve middelen ingezet. Zo kregen medewerkers kaartjes om uit te delen aan mensen die zij in het dagelijks leven goed geholpen werden, met de tekst: “Jeetje, wat ben jij een ontzettend fijn mens. Misschien is de zorg wel iets voor jou.”

Meer sollicitaties
Harde cijfers over de resultaten heeft ze niet, maar één van de gevolgen was in ieder geval een sterke stijging in sollicitaties op een vacatures. “Waar eerst drie sollicitaties op een vacature werden gedaan, waren dat er nu twaalf.”

Het belangrijkste hierin was de rol van een ‘aanjager’ in de organisatie om iedereen in gang te krijgen, benadrukt Maduro. Een persoon die met durf en doorzettingsvermogen de verandering initieert en volhoudt, ook bij weerstand. “Mensen moeten echt moed hebben, met een D”, stelt Maduro. Zo kreeg één van de aanjagers waar zij mee samen werkte nog lang te horen hoe die persoon dit allemaal wilde doen. “Wat een gedoe en wat een tijd kost het, hoorde ze dan.” “Maar het gaat erom dat je iets met elkaar hebt afgesproken en dat je daarnaartoe wil bewegen. Dus dan zul je moeten volhouden. Maar je moet wel iedereen aan boord krijgen, want je hebt iedereen nodig.”